Γυναίκα μόνη και εξωσωματική: To freeze or not to freeze;
Όλο και περισσότερες γυναίκες σήμερα καταπιάνονται με την καριέρα και την επαγγελματική τους ανέλιξη. Σε αυτό τους το κυνήγι συχνά καθυστερούν να «εκπληρώσουν» το ρόλο που η φύση τους έχει προκαθορίσει, αυτόν της μητρότητας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία του κλάδου της εξωσωματικής γονιμοποίησης που δυστυχώς ή ευτυχώς ανθεί στις μέρες μας.
Όπως όμως όλα τα πράγματα στη ζωή υπάρχει πάντα και η άλλη όψη. Τι είναι άραγε επιτυχία; Η απάντηση είναι μάλλον ασαφής και φλερτάρει με έννοιες φιλοσοφικές που μάλλον θα μας αποπροσανατολίσουν.
Τι να κάνει τώρα που είναι πια μόνη; Άραγε θα μπορέσει να συνέλθει από τον χωρισμό της και πότε; Μήπως είναι πολύ αργά όταν αυτό συμβεί; Αυτά τα ερωτήματα πιθανόν να έχουν απασχολήσει πολλές νέες γυναίκες μετά από τη διάλυση μιας μακροχρόνιας σχέσης στην οποία είχαν «επενδύσει».
Η διάθεσή μου δεν είναι λογοτεχνική όμως όπως είναι γνωστό η τέχνη μιμείται την ζωή και με αυτή τη ζωή είναι που καταπιάνομαι σε καθημερινή βάση. Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι κυρίως για να μεταφέρω τη γνώση και την εμπειρία μου στον τομέα της διατήρησης της γονιμότητας μετά από 10 χρόνια σε μερικά από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Λονδίνου.
Η διατήρηση της γονιμότητας στις ημέρες μας είναι μια πραγματικότητα. Οι πιο γνωστές μέθοδοι αφορούν την κρυοσυντήρηση ωαρίων ή τη κρυοσυντήρηση εμβρύων. Η πρώτη μέθοδος αφορά κυρίως γυναίκες χωρίς σύντροφο ενώ η δεύτερη απαιτεί την διαθεσιμότητα συντρόφου η δότη σπέρματος.
Δεν θα επισέλθω σε επιστημονικές λεπτομέρειες και ιατρική βιβλιογραφία απλά θα αναφέρω ότι η κρυοσυντήρηση γαμετών ( εμβρύων, ωαρίων ή σπέρματος) θεωρείται προτιμότερο να γίνεται σε όσο το δυνατόν νεώτερη ηλικία και σίγουρα πρίν την ηλικία των 35 ετών ειδικά στην περίπτωση της κρυοσυντήρησης ωαρίων. Ο λόγος αφορά κυρίως την μεγαλύτερη ευαισθησία των ωαρίων σε σχέση με τα έμβρυα στη διαδικασία κρυοσυντήρησης και απόψυξης.
Προκειμένου μια γυναίκα να «καταψύξει» τα ωάρια/έμβρυα της, θα πρέπει να ολοκληρώσει ένα κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) κατά το πέρας του οποίου θα κρυοσυντηρήσει το γενετικό υλικό που θα προκύψει. Σε αυτή την περίπτωση και ανάλογα με τον αριθμό των γαμετών που θα είναι διαθέσιμοι για αυτή, θα έχει μια ρεαλιστική δυνατότητα να αποκτήσει ένα βιολογικό παιδί αρκετά χρόνια αργότερα.
Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί εδώ είναι οτι ο αριθμός τον ωαρίων που απαιτείται σε σχέση με τον αριθμό εμβρύων είναι ακόμα δυσανάλογος με την υπάρχουσα τεχνογνωσία. Με αυτό θέλω να αναφέρω ότι τα κρυοσυντηρημένα έμβρυα είναι πολυ πιο ανθεκτικά στην κρυοσυντήρηση σε σχέση με τα ωάρια τα οποία είναι πολύ πιο ευάλωτα στην διεργασία απόψυξης. Έτσι ενώ για παράδειγμα από 10 έμβρυα περιμένει κανείς να επιβιώσουν για χρήση 80-90% αυτών το αντίστοιχο ποσοστό για τα ωάρια δεν ξεπερνά το 15-20 % στη καλύτερη περίπτωση. (Τα νούμερα αυτά στην ιατρική βιβλιογραφία ποικίλουν σημαντικά αυτό όμως οφείλεται κυρίως στην ηλικία της γυναίκας κατά την στιγμή που θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της κρυοσυντήρησης). Με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία καθώς και τη δική μου εμπειρία η μέση ηλικία που μια γυναίκα θα σκεφτεί ή θα πραγματοποιήσει την κρυοσυντήρηση των ωαρίων της ειναι 37-38 χρονών κατά μέσο όρο. Αυτό είναι που ίσως πρέπει να αλλάξει….
Υπάρχουν και άλλες επιλογές οι οποίες όμως είναι λιγότερο διαδεδομένες και διαθέσιμες όπως η κρυοσυντήρηση ωοθηκικόυ ιστού που όμως δεν πιστεύω ότι αρμόζουν σε αυτό το κείμενο… τουλάχιστον προς το παρόν.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται έτσι ώστε να μην παρερμηνευθούν οι δυνατότητες που δίνει σε μια γυναίκα η κρυοσυντήρηση και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως λόγος εφησυχασμού ή περιφρόνησης των κλασσικών μεθόδων αναπαραγωγής. Κάθε γυναίκα και κάθε ζευγάρι είναι μοναδικό και έτσι η εξατομικευμένη συμβουλευτική από ένα ειδικό με εμπειρία στον τομέα της διατήρησης γονιμότητας είναι ιδιαίτερα σημαντική ώστε να ληφθεί η σωστή απόφαση τη σωστή στιγμή.
Κλείνοντας και απαντώντας στο αρχικό ερώτημα ‘To freeze or not to freeze” η απάντηση είναι εξαρτάται…..
source: https://www.singlewoman.gr/omorfi/gynaika-moni-kai-exosomatiki/